گــــــاهـِی بــایِــــد کســــانــــی را

از گـــــذشــتـه مــان

فــرامــوش کــنـیـم

بــه یــک دلــیــل ســاده :

آنــــها بـه آیــنــده مــان

تــــعـــلـــق نـــدارنـــد ...

باتو هستم ای غریبه،

آشنایم میشوی ؟

آشنای گریه های بی ریایم میشوی ؟

من تمام درد باران را خودم فهمیده ام ...

مثل باران آشنای بی صدایم میشوی؟

روزگار،

این روزگار بی خدا تا زنده است

ای غریب آشنا،

آشنایی با خدایم میشوی ؟

من که شاعر نیستم

شکل غزل را میکشم

رنگ سبز دلنشین صفحه هایم میشوی ؟

ای غریبه با شکوه و دلخوشی

همسرای خنده های باصفایم میشوی ؟

بوی غربت میدهد این لحظه های بی کسی

با تو هستم ای غریبه آشنایم میشوی ؟؟

بعضی ها را هرچقدر هـم که بــــخواهی ،

“تـــــــــــــــــمام” نـــــــــــــــــــمی شوند …

هــــــــمش به آغــــــــــوششان بــــــــــدهکار میمانی !

حضورشان”گـــــــــــرم” است ؛

سکوتشان خالی مــــــــــیکند دل ِآدم را …

آرامش ِ صـــــــــــــــدایشان را کــــــــــــــــم می آوری !

هر دم هر لحظه “کـــــــــــــــــم” مـــــــی آوریشان …

و اینجا مـــــــــــــــن کــــــــــــم دارمــــــــــت …

کاش می شد

فقط،”تو” را داشته باشم…

خدا هی بپرسد:

خوب، دیگر چه؟

من بگویم:

هیچ! همین کافیست…!!!

خیابانهای تنهایی …

دلی ولگرد میخواهد،

و آوازم بدون تو سکوتی سرد میخواهد،

برایت مرده بودم…

تا برایم تب کند قلبت

ولی حتی نپرسیدی،

دلت همدرد میخواهد؟

شعرهایم را میخوانی…

و میگویی روان پریش شده ام !

پیچیده است …

قبول …

اما من فقط چشمهای تو را مینویسم …

تو ساده تر نگاه کن …